مهار کننده های SGLT2 برای افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 ایمن و مؤثر هستند

19دسامبر 2019- بوسان، کره جنوبی - تحقیقات جدید نشان می دهد که مهارکننده های کوترانسپورتر 2 گلوکز سدیم (SGLT2) برای درمان دیابت نوع 2 در افراد 65 سال و بالاتر به اندازه ی افراد جوان ایمن و مؤثر است.

یافته های حاصل از یک مطالعه ی مشاهده ای در دنیای واقعی بر روی 50 فرد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 ، اخیراً در کنگره بین المللی فدراسیون دیابت(IDF) 2019 توسط دکتر Carlos Trescoli-Serrano از بیمارستانUniversitario de la Ribera ، در اسپانیا ارائه شد.

دکترTrescoli-Serrano گفت: نتایج تحقیقات اخیر کاملاً مشابه با نتایج افراد جوان بود، در این جمعیت منتخب، استفاده از داروهای مهار کننده ی SGLT2 بی خطر بود. مهم نیست که بیماران پیر یا جوان باشند، شما باید بیماران را برای عوارض درمان تحت نظر داشته باشید.

وی گفت: ما برای اطمینان خاطر به مطالعات بیشتری بر روی افراد مسن احتیاج داریم. افراد مسن دچار اختلال کلیوی هستند و عملکرد این داروها به فیلتراسیون کلیه بستگی دارند. داشتن اطلاعات در مورد بیماران سالخورده در دنیای واقعیخوب است.

بیشتر بیماران شرکت کننده دارای بیماریهای هم آیندی(Comorbidities) بودند

در این مطالعه، 50 فرد بالغ با میانگین سنی 67 سال که پیرترین آنها 81 ساله بود، شرکت داشتند. میانگین مدت زمان ابتلا به دیابت12.5 سال و 40٪ از آنها زن بودند. همه آنها در طول سالهای 2015-2019 بیش از 3 سال (میانگین 43.9 ماه) از مهار کننده های SGLT2 استفاده کرده بودند.

در ابتدا، بیشتر این افراد (75 درصد) همچنین تحت درمان با متفورمین بودند، 45٪ همچنین از سولفونیل اوره ها ، 37 درصد از مهار کننده های دیپپتیدیل پپتیداز 4 (DPP-4) و 36 درصد از انسولین استفاده می کردند.

بیشتر این افراد (81 درصد) همچنین دچار فشار خون بالا بودند، نیمی از آنها (51 درصد) دارای کلسترول خون بالا ، یک سوم (33 درصد) دچار چاقی و 32 درصد یک رویداد قلبی عروقی قبلی را تجربه کرده بودند.

پس از درمان با مهار كنندهی SGLT2، میانگین سطح A1c از 8.5 درصد به 7.3 درصد رسید(P < .01)، وزن بدن از 91.0 كیلوگرم به 84.7 كیلوگرم كاهش یافت(P <.01) ، فشار خون سیستولیك از 134.5میلی متر جیوه به 130.4میلی متر جیوه(P = .02) ، و فشار خون دیاستولیک از 76.2 میلی متر جیوه به 73.3 میلی متر جیوه کاهش یافت(P = 0.04).

دکتر Trescoli-Serrano اظهار داشت: تأثیر مصرف مهار كننده ی SGLT2 را بر فشار خون "باید در نظر گرفت" ، زیرا ممکن است که "درمان ضد فشار خون برای این بیماران نیاز به بررسی مجدد داشته باشد."

در میزان فیلتراسیون گلومرولی تخمینی(EGFR) ، میکروآلبومینوری ، پروفایل لیپیدها ، هماتوکریت یا ضربان قلب، تغییرات معنی داری مشاهده نشد، اگرچه در عملکرد کلیه و پروفایل لیپیدها روند مثبتی مشاهده شد.

هیچ یک از بیماران علائمی از کاهش حجم[1](volume depletion symptoms) یا کتواسیدوزدیابتی نداشتند.

با این حال ، 38٪ از بیماران به دلیل عفونت های دستگاه تناسلی ادراری تحت درمان قرار گرفتند و 8٪ مجبور به قطع مصرف مهار کننده SGLT2 به دلیل چنین عفونت هایی شدند.

دکتر Dagogo-Jack، رئیس بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم از مرکز علوم پزشکی دانشگاه تنسی در ممفیس، اظهار داشت: این درصد به طور غیر عادی بالا بود اما این مشاهده ای است که خارج از الگوی کلی توزیع است و یک تجربه ی عمومی نیست.

وی خاطرنشان کرد: عفونتهای ناشی از مصرف مهار کننده هایSGLT2 بیشتر قارچ های دستگاه تناسلی است تا عفونت های دستگاه ادراری، اما عفونت های دستگاه ادراری در افراد مبتلا به دیابت به طور کلی شایع تر است و از آنجاییکه این مطالعه تصادفی نبوده است، بنابراین ممکن است دلیل این یافته را توضیح دهد.

حوادث غیر کشنده ی قلبی عروقی جدید در 22٪ از بیماران رخ داد، به طور عمده ناشی از بیماری عروق مغزی در طول دوره درمان بود. از این تعداد، 66٪ قبل از شروع درمان با مهار کننده هایSGLT2 ، یک رویداد قلبی و عروقی قبلی را تجربه کرده بودند.

هیپوگلیسمی شدید در یک بیمار که همچنین تحت درمان با انسولین بود، ثبت شد. در کل 10٪ از افراد، عمدتا به دلایل نئوپلاستیک فوت کردند.

 دکترTrescoli-Serrano  نتیجه گیری کرد: درمان طولانی مدت با مهار کننده های SGLT2 برای بیماران مسن مبتلا به دیابت نوع 2 که ببماری آنها با کمک سایر عوامل کاهنده ی قند خون به خوبی کنترل نشده است در یک تجربه در دنیای واقعی، بی خطر و مؤثر بود.

این مقاله در کنگره بین المللی فدراسیون دیابت در چهارم دسامبر 2019 ارائه شد.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/922899